De kinderen Bronte waren op dit tijdschrift geabonneerd en lazen het met veel plezier. Veel van hun kennis werd hier uitgehaald.
Blackwood's Magazine was een Brits tijdschrift dat in 1817 als maandelijks verschijnend blad werd opgericht door William Blackwood, een uitgever uit Edinburgh. Blackwood begon het op de Tory's gerichte tijdschrift als tegenhanger van The Edinburgh Review, dat politiek gezien vooral was geörienteerd op de Whigs.
Het blad verscheen oorspronkelijk onder de titel 'Edinburgh Monthly Magazine' en kende aanvankelijk weinig succes, maar toen het zich onder de nieuwe redacteur John Gibson Lockhart en John Wilson onder de titel 'Blackwood's Edinburgh Magazine' ging richten op sensatie, satire en scherpe essays nam het aantal lezers snel toe. Onder de vele fans stond het blad destijds bekend als Maga.
Er ontstond in 1821 een hevige controverse met het rivaliserende blad The London Magazine. Redacteur John Scott van dat blad beschuldigde Blackwood's Magazine van laster, wat zelfs leidde tot een duel, dat zou worden beslecht in Hampstead. Uitdager Lockhart verscheen echter niet tijdig ter plaatse en diens secondant Jonathan Christie ging ten slotte het duel aan. Scott raakte hierbij ernstig gewond en overleed aan de gevolgen.
Hoewel het blad rechts-geörienteerd was, publiceerde het wel het werk van vrijgevochten dichters als Percy Bysshe Shelley, John Keats en Samuel Taylor Coleridge. De laatste twee werden eerder in het blad overigens hevig bekritiseerd. Ook Thomas de Quincey leverde regelmatig bijdragen.
Het blad hield op te bestaan in 1980.
---------------------------------------
The House of Blackwood was a family run business, the headship of the firm and its magazine being passed on from generation to generation, until the two became almost indistinguishable. This family tradition was at first its greatest asset, but later proved more problematic, as 20th century innovations in publishing techniques, and changes in fiction, public taste and markets became insurmountable difficulties for the firm's directors. Despite the best efforts of its editors, the famed Blackwood's Magazine folded in 1980, and the firm followed soon after.
Blackwood's Magazine But the firm's literary legacy survived, for when people talk of the great authors of the English language in the nineteenth century and early twentieth century, names that spring to mind include Walter Scott, George Eliot, Anthony Trollope and Joseph Conrad. Likewise, literary histories of Scottish literature inevitably include the likes of James Hogg, Thomas de Quincey, Susan Ferrier, Margaret Oliphant, and Hugh MacDiarmid. All of these authors had one thing in common: at one point or other in their literary careers, they were published by the Edinburgh based publishers William Blackwood & Sons. And many of these made their literary debuts in the world famous, monthly Blackwood's Magazine. Started in 1817, it became the flagship of the firm, a source of pride and at the same time a sampler of authors and ideas the editors believed were of importance to the reading public.
Blackwood's Magazine was een Brits tijdschrift dat in 1817 als maandelijks verschijnend blad werd opgericht door William Blackwood, een uitgever uit Edinburgh. Blackwood begon het op de Tory's gerichte tijdschrift als tegenhanger van The Edinburgh Review, dat politiek gezien vooral was geörienteerd op de Whigs.
Het blad verscheen oorspronkelijk onder de titel 'Edinburgh Monthly Magazine' en kende aanvankelijk weinig succes, maar toen het zich onder de nieuwe redacteur John Gibson Lockhart en John Wilson onder de titel 'Blackwood's Edinburgh Magazine' ging richten op sensatie, satire en scherpe essays nam het aantal lezers snel toe. Onder de vele fans stond het blad destijds bekend als Maga.
Er ontstond in 1821 een hevige controverse met het rivaliserende blad The London Magazine. Redacteur John Scott van dat blad beschuldigde Blackwood's Magazine van laster, wat zelfs leidde tot een duel, dat zou worden beslecht in Hampstead. Uitdager Lockhart verscheen echter niet tijdig ter plaatse en diens secondant Jonathan Christie ging ten slotte het duel aan. Scott raakte hierbij ernstig gewond en overleed aan de gevolgen.
Hoewel het blad rechts-geörienteerd was, publiceerde het wel het werk van vrijgevochten dichters als Percy Bysshe Shelley, John Keats en Samuel Taylor Coleridge. De laatste twee werden eerder in het blad overigens hevig bekritiseerd. Ook Thomas de Quincey leverde regelmatig bijdragen.
Het blad hield op te bestaan in 1980.
---------------------------------------
The House of Blackwood was a family run business, the headship of the firm and its magazine being passed on from generation to generation, until the two became almost indistinguishable. This family tradition was at first its greatest asset, but later proved more problematic, as 20th century innovations in publishing techniques, and changes in fiction, public taste and markets became insurmountable difficulties for the firm's directors. Despite the best efforts of its editors, the famed Blackwood's Magazine folded in 1980, and the firm followed soon after.
Blackwood's Magazine But the firm's literary legacy survived, for when people talk of the great authors of the English language in the nineteenth century and early twentieth century, names that spring to mind include Walter Scott, George Eliot, Anthony Trollope and Joseph Conrad. Likewise, literary histories of Scottish literature inevitably include the likes of James Hogg, Thomas de Quincey, Susan Ferrier, Margaret Oliphant, and Hugh MacDiarmid. All of these authors had one thing in common: at one point or other in their literary careers, they were published by the Edinburgh based publishers William Blackwood & Sons. And many of these made their literary debuts in the world famous, monthly Blackwood's Magazine. Started in 1817, it became the flagship of the firm, a source of pride and at the same time a sampler of authors and ideas the editors believed were of importance to the reading public.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten