Parsonage museum

On the interior of the Parsonage, Juliet Barker writes:

Though the garden was neglected, the house was not. Mrs. Gaskell commented that [relating to her visit in 1853]

'Everything about the place tells of the most dainty order, the most exquisite cleanliness. The door-steps are spotless; the small old-fashioned window panes glitter like looking-glass. Inside and outside of that house cleanliness goes up into its essence, purity.'

By the time Mrs Gaskell visited, Charlotte, her father and their servants, Tabitha Aykroyd and Martha Brown, were the only inhabitants of the parsonage and substantial changes had been made to its fabric and decoration.

Ellen Nussey, visiting Haworth for the first time some twenty years earlier, also found the Parsonage scrupulously clean but considerably more austere. There were no curtains at the windows because, she said, of Patrick's fear of fire though internal wooden shutters more than adequately supplied their place.43

'There was not much carpet any where except in the Sitting room, and on the centre of the study floor. The hall floor and stairs were done with sand stone, always beautifully clean as everything about the house was, the walls were not papered but coloured in a pretty dove-coloured tint, hair-seated chairs and mahogany tables, book-shelves in the Study but not many of these elsewhere. Scant and bare indeed many will say, yet it was not a scantness that made itself felt . . .'











<




Een bezoek aan de pastorie
1. Ingang
De pastorie ("Parsonage") werd in 1778, in neo klassieke stijl gebouwd van zandsteen uit de omgeving van Haworth. Een eeuw later liet dominee John Wade, Mr. Bröntes opvolger, de noordvleugel aan het huis bijbouwen. Hierin bevinden zich thans de bibliotheek en de expositieruimte, In het gedeelte van het huis dat de Bröntes oorspronkelijk bewoonden zijn meubels en persoonlijke bezittingen van de familie ondergebracht. Het gebouw werd in 1928 aan de Brönte Society geschonken door de in Haworth geboren Sir James Roberts. Charlotte liet verscheidene veranderingen aan het huis aanbrengen; zo werden de eetkamer en de slaapkamer erboven groter gemaakt ten koste van de hal en de kinderkamer. Vrijwel alle meubels in het huis waren eigendom van de Bröntes en het grootste deel van de inrichting van de kamers stamt uit hun tijd.

2. Mr. Bröntes Studeerkamer
De kamer rechts was Mr. Bröntes studeerkamer. Hier deed hij veel aan zijn parochiewerk en vaak gebruikte hij er alleen, zijn maaltijd. Eén van de wandtafels is dan ook voor hem gedekt. Op het bureau voor de haard liggen zijn psalmenboek en vergrootglas. De piano was van zijn kinderen en werd voornamelijk door Emily bespeeld.

3. De Eetkamer
In de eetkamer deden de zusters veel van hun werk. Hier staat de schommelstoel waar Anne gewoonlijk zat met haar voeten op de haardrand en de sofa waarop Emily is overleden. Volgens Mrs. Gaskell, Charlottes biografe, was de overheersende kleur in de kamer karmozijnrood. Charlotte schreef: We hebben gordijnen voor de eetkamer gekregen. Ik heb ze in de fabriek karmozijnrood laten verven, maar ze zijn slecht geverfd en staan me niet aan. Boven de schoorsteenmantel hangt een reproductie van George Richmonds portret van Charlotte, boven de sofa bevindt zich, in de vorm van een gipsen medaillon, een portret van Patrick Branwell Brönte dat gemaakt is door Joseph Leyland. Aan de andere muur hangen gravures van twee van Charlottes helden: De hertog van Wellington en William Makepeace Thackeray. Charlotte liet de kamer groter maken toen ze succes kreeg als schrijfster.

4. de Keuken
Deze veranderde aanzienlijk toen er in 1878 een gang van werd gemaakt, het raam werd dichtgemetseld, er kwam een nieuwe ingang en het oude, grote fornuis werd verwijderd. De keuken is zoveel mogelijk in oude staat teruggebracht en bevat het oorspronkelijke huisraad. Aan de tafel kneedde Emily iedere week het deeg terwijl ze haar Duits leerde. Het keukengerei en serviesgoed dat hier te zien is, was eigendom van de Bröntes.

5. Mr. Nicholls studeerkamer
De studeerkamer was oorspronkelijk een voorraadkamer die alleen via de achterkant van het huis bereikbaar was. In mei 1854 liet Charlotte, met de bedoeling een studeerkamer voor haar toekomstige echtgenoot te maken, de hoogte van de vloer veranderen, een haard inbouwen en een nieuw raam plaatsen. Aan de muren bevinden zich kerkbankdeurtjes uit de oude parochiekerk van Haworth die in 1879 werd afgebroken.

Bezoekers die nu de trap op te gaan, waar ze een reproductie kunnen zien van Branwells beroemde portret van Anne, Emily en Charlotte. Hier staat tevens de klok die Mr. Brönte iedere avond opwond als hij naar bed ging.

6. de slaapkamer van de Dienstboden
Deze kamer kon men aanvankelijk alleen binnenkomen via een stenen trap aan de achterzijde van het huis. Tabitha Aykroyd kwam in 1825 voor de Bröntes werken en is 30 jaar lang bij hen in dienst geweest. Ze overleed in 1855 en is begraven nabij de tuinmuur van de pastorie. Martha Brown kwam op tienjarige leeftijd bij de familie werken en deed het huishouden tot de dood van Mr. Brönte dit gedeelte van het huis werd veranderd ten tijde van de Bröntes: het raam met de verticale, stenen stijlen in de westelijke muur werd afgesloten (een gedeelte van het kozijn is nog zichtbaar rechtsboven de haard) en vervangen door het huidige raam aan de zuidzijde.

7.Charlottes kamer
Rechts, aan de voorzijde van het huis, bevindt zich de kamer waar Mrs. Brönte in 1821 is overleden. Haar zus Elisabeth Branwell nam na haar dood de zorg voor de nog jonge kinderen op zich en trok bij de familie in. In deze kamer leerde tante Branwell de meisjes nauwkeurig borduurwerk en huishoudelijk werk. U ziet hier de kleine schoentjes en een jurk van Charlotte, evenals vele persoonlijke bezittingen van de zussen en een deel van het familieservies. De kamer bevat tevens een opmerkelijk haardrooster.

8. De Kinderkamer, later Emily?s kamer
Voor de verbouwing in 1850 was deze kamer groter. De kinderen brachten hier vele gelukkige uren door terwijl ze speelden, lazen en avonturen verzonnen voor hun speelgoedsoldaatjes. Later werd deze kamer waarschijnlijk Emily's slaapkamer.

9. Mr. Bröntes slaapkamer
Mr. Brönte gebruikte deze kamer na de dood van zijn vrouw. Later deelde hij hem met Branwell. Het bed is een moderne reproductie, gebaseerd op een tekening van Branwell waarop hijzelf, slapend op bed, te zien is. De andere meubels en kledingstukken in de slaapkamer waren eigendom van de Bröntes.

10. Branwells Atelier
Zo genoemd omdat zich hier voorbeelden bevinden van Branwells werk als schilder. Hij kreeg tekenles in Keighley en had eveneens les van William Robinson, een bekend kunstenaar uit Leeds. Het beroemde portret van Emily en dat van de drie zussen is te zien in de National Portrait gallery in Londen. Branwell verdiende wat geld door korte tijd als portretschilder te werken in Bradford.